De strijd om de ruimte is losgebarsten. Er moeten woningen gebouwd worden en we zoeken een plek voor opwekking van duurzame energie. Tegelijkertijd vragen we van boeren dat ze extensiveren. Vooral rondom natuurgebieden willen we dat ze minder dieren per hectare gaan houden, minder mest op het land brengen en zorgen voor een mooier landschap met meer biodiversiteit. Om te kunnen extensiveren, heeft een boer meer grond nodig. Het alternatief is dieren weg doen en dat is voor hem of haar economisch meestal niet haalbaar. De noodzaak om te extensiveren maakt extra duidelijk dat grond schaars is. Het zou jammer zijn als het extensiveren van de een betekent dat de ander geen toekomst meer heeft. 

Nadat de afgelopen weken al ruime aandacht is geschonken aan de vrijheid van godsdienst, kerkgang in tijden van corona, een blasfemiewet geïnitieerd door moslims na het vermoorden en bedreigen van leraren, de spanning tussen het discrimeneren van homo’s enerzijds en ervan overtuigd zijn dat de gemeenschap tussen mensen van hetzelfde geslacht een zonde is of het al dan niet mogen demonstreren in de buurt van een abortuskliniek omdat je vindt dat een foetus een rechtsstatelijke positie zou moeten krijgen, is er één ding duidelijk: godsdienst is duidelijk in beeld als onderdeel van het maatschappelijk gesprek en de standpunten en overtuigingen worden met bijzonder veel emotie beleefd.

Afgelopen week kwam er een vervolg op de discussie over godsdienstvrijheid. Een boze Tim Hofman stelde bij Op1 dat mensen ongelijk behandeld werden. Als religieuzen samen mogen komen, dan mag toch iedereen met een passie of tijdverdrijf met elkaar in een zaaltje zitten? Uiteindelijk bleek: er hoeft niet iets beperkt te worden op het vlak van vrijheid van godsdienst maar het begrip moet worden uitgebreid. Tijdverdrijf en passie komen ook bij voetbalfans en theaterbezoekers voor. Het gaat dus om een levensstijl die de ruimte moet krijgen en daarvoor moet godsdienstvrijheid worden opgerekt. Na mijn eerste artikel over de achtergrond van godsdienstvrijheid, lijkt het me goed om ook hierop te reageren. Niet zozeer om de achtergrond van godsdienstvrijheid te rechtvaardigen, maar om de beperkte doordenking van Tim zichtbaar te maken.

Het klinkt bijna ongeloofwaardig, in een artikel in de Stentor stelt mevrouw De Wilde de vraag of gelovigen meer rechten hebben dan niet-gelovigen en concludeert dat dit het geval is [1]. Ze stelt dat goedbedoelde wetgeving de maatschappij inmiddels in de weg zit. Dat klopt niet, want juist de geest van de wet zorgt dat vrijheid van godsdienst de toegangspoort is tot een gelijke behandeling. Mr. Dr. Pieter Pel weet dat ook, maar krijgt niet de ruimte dit te ontkrachten. Dat geeft een wat onbevredigend gevoel en daarom lijkt het me zinvol het antwoord op 'de vraag bij het nieuws' toe te lichten. Het is juist dat actief-religieuzen een beroep doen op hun recht, terwijl a-religieuzen dat niet doen. Dat wil niet zeggen dat a-religieuzen nergens in geloven en dat recht niet hebben.