Drugs zijn een groot probleem in onze samenleving, drugs benemen de verslaafden een normaal leven en het veroorzaakt veel overlast en criminaliteit. Immers drugsverslaafden doen er alles voor om maar aan hun drugs te komen. Dit kost de maatschappij naast alle ellende ook veel geld, vandaar dat verslaafden door allerlei instanties geholpen worden met afkicken, zodat hun gezondheid verbetert, ze minder overlast bezorgen en de veiligheid ten goede komt.

Echter, door een partijgenoot werd ik attent gemaakt op het feit dat een instelling voor verslavingszorg wegwerpsnuifbuisjes gaat promoten onder drugsverslaafden. Zij gaat deze buisjes verkopen aan drugsverslaafden voor een symbolisch bedrag van € 0,25. Na enig onderzoek blijkt dat deze buisjes zijn bedoeld om drugs, als speed, cocaïne en heroïne te kunnen snuiven met minder risico op verwonding en besmetting.

Op zich lijkt dat een goed streven, maar als je er langer over nadenkt, is dit op zijn mins zeer opmerkelijk. “Zorg” wordt in het woordenboek als volgt gedefinieerd: zorgvuldigheid, aandacht; zorgzaamheid. Bij verslaafdenzorg denk je hierbij dan in eerste instantie aan het met veel aandacht en zorgzaamheid afhelpen van mensen van hun verslaving. Dit door hen te wijzen op de mogelijkheden om af te kicken, hen daarin bij te staan en aan de andere hen de levensgrote gevaren van (in dit geval hard!) drugs te laten zien.

Want dat (hard)drugs levensbedreigend kunnen zijn, is volgens mij een algemeen erkend feit. Ik was dan ook verbijsterd na het lezen van de bijsluiter genaamd “veilig snuiven”. Hierin staat dat tijdens het snuiven van cocaïne en heroïne het gevaar bestaat om zich te verwonden of met virussen in aanraking te komen. Maar het gaat nog verder. Een eindje verder staat dat bij een veelvuldig, sterk gebruik lichamelijke schade en psychische problemen nauwelijks te vermijden zijn. Dit is toch wel erg eufemistisch en afstandelijk gebracht. Als je een pakje sigaretten ziet, dan valt direct de waarschuwing Roken is dodelijk! op. Dat is mijns inziens veel reëler en zou ook hier zeker vermeld moeten worden. Natuurlijk zijn er verslaafden die niet meer kunnen afkicken. Dit moet je begeleiden om daarmee schade aan maatschappij en henzelf te beperken.

Maar om zelf als instelling voor verslavingszorg aan te geven dat er zoiets bestaat als “veilig snuiven” is de omgekeerde wereld. Dat lijkt aan te geven dat drugs, dus ook hard drugs wel meevallen en dat het veilig is. Het gaat niet om de manier van het snuiven, het snuiven zelf is het grote gevaar, en de manier is maar bijzaak. Natuurlijk is een wegwerpbuisje hygiënischer, maar dat staat in geen verhouding tot de drugs zelf. Die vernielen de gezondheid van de gebruiker enorm en niet alleen van de gebruiker, maar ook van zijn –wijde- omgeving, de stad of het dorp waar hij zijn drugs gebruikt. A

ls de verslavingszorg op dit pad verder gaat, is het de vraag of we daar als gemeenschap nog subsidie aan moeten of zelfs kunnen verlenen. Een maatschappelijke discussie over goede zorg aan drugsverslaafden is naar mijn mening op zijn plaats. Immers, een zorgverlener krijgt haar geld vanuit de gemeenschap. We moeten bij de bron beginnen, de drugs zelf en nadenken over hoe we daar mee omgaan. Dan is een wegwerpbuisje misschien wel een weggooi-idee.

Dick Ebbers, Statenlid ChristenUnie en lid commissie Jeugd, Zorg en Cultuur.