Decentralisaties en de verdere bezuinigingen op het sociaal domein en een steeds meer terugtrekkende overheid: er wordt steeds vaker een beroep gedaan op vrijwilligers. Ook de provinciale overheid is hard bezig om taken te decentraliseren naar de gemeenten. Taken waarvoor de gemeente niet altijd het nodige geld krijgt. Gemeenten moeten scherpere keuzes maken. Taken en voorzieningen die door de jaren heen zo vanzelfsprekend werden verzorgd, sneuvelen of worden noodzakelijkerwijs opgepakt door vrijwilligers. Ik ben van mening dat het anders kan en ook anders moet. Het klopt dat het sociaal domein niet meer behoort tot de kerntaken van de Provincie, maar dat ontslaat ons als Provinciale overheid niet van de verantwoordelijkheid om vanuit onze beleidsvrijheid te zorgen voor het faciliteren van de vrijwilligersorganisaties. Ook sport is geen kerntaak van de Provincie en vanuit het denkbeeld van beleidsvrijheid steekt een meerderheid van Provinciale Staten onder aanvoering van Gedeputeerde Staten daar jaarlijks vele miljoenen euro’s in.

Vaak spreken we er over dat vrijwilligers het cement zijn van de samenleving. Met andere woorden: in de kern van ondersteuningsinstellingen en achterbanorganisaties vormt de inzet en bijdrage van vrijwilligers een onmiskenbare en niet meer weg te denken bijdrage in het bouwwerk. Maar dit cement wordt door de provinciale overheid steeds vaker verschraald. Mijn vader was in zijn jonge jaren nog zo’n vakbekwame metselaar, bij menig bouwklus om het huis kwam het eropaan. Hij leerde ons dat het cement ten behoeve van het metselwerk werd gemaakt van een samenstelling van zand, cement, kalk en water. Geen samengestelde cementpoeder uit een zakje van de bouwmarkt, maar zelf mengen. Maar daarmee waren we er nog niet, werd ons geleerd. In de gemaakte specie werd wat afwasmiddel toegevoegd om de specie smeuïger te maken, bovendien heft het de oppervlaktespanning van het water op. Het water in de specie zal hierdoor niet naar de oppervlakte treden (zoals je bij beton ziet), met een mooie egale specie als gevolg. Maar het gaf nog een voordeel, namelijk door de toevoeging van de specie was het voor de metselaar beter hanteerbaar en zachter voor de handen. Minder ruw dus.

Als ChristenUnie staan we er voor om het vrijwilligerswerk het juiste smeuïge cement te laten zijn binnen de Gelderse samenleving. Door een financiële bijdrage te leveren aan ondersteuningsinstellingen en achterbanorganisaties kan het beproefde cement in de samenleving van organisaties als Zorgbelang, maatschappelijke organisaties, samenwerkende bonden voor ouderen, plattelandsorganisaties en de organisaties voor ondersteuning van dorpshuizen en kleine kernen de oppervlaktespanning opheffen, kunnen we organisaties helpen om er te zijn voor die duizenden Gelderlanders die zich op veel terreinen binnen het sociaal maatschappelijk domein als vrijwilliger inzetten. Het beëindigen van de structurele subsidierelaties op het terrein van zorg en welzijn moet je dus niet afbouwen, maar verder versterken. Op die wijze kan onbetaald werk en vrijwilligerswerk worden erkend als een waardevolle maatschappelijke bijdrage die de komende jaren alleen maar groter gaat worden.

De auteur is fractievoorzitter voor de ChristenUnie in Provincie Gelderland